Stara Karczma w Jeleśni
"Coś ty chłopie łosoloł?
Cy ty ni mos rozumu?
Karcma stoi u drogi,
A ty idzies do dumu?"
To „Stara Karczma” w Jeleśni, będąca jednym z wielu ongiś tego rodzaju obiektów we wsiach beskidzkich. Początki karczmy, która obecnie tak, jak dawniej pełni rolę obiektu gastronomicznego, datowane są bardzo ogólnie, na wiek XVI, XVII lub XVIII. Jest to jeden z zabytków znajdujących się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego.
Miejscowość Jeleśnia leży na pograniczu Beskidu Żywieckiego oraz Makowskiego, w południowo-wschodnim zakątku województwa śląskiego. Budynek karczmy pochodzi najprawdopodobniej z wieku XVIII, choć nie brak domysłów iż jest to budowla wcześniejsza, postawiona przez osadników Wołoskich. W każdym bądź razie na stropie widnieje data 1774 rok. Niegdyś karczmy stanowiły powszechny element wiejskiego krajobrazu. Około 70-80 procent wsi beskidzkich posiadało takie przybytki. Były one miejscem spotkań oraz konsumpcji i pełniły istotną rolę dla podróżnych, będąc etapowymi wozowniami i świadcząc usługi noclegowe. Do czasów dzisiejszych w rejonie żywiecczyzny zachowały się karczmy w Suchej Beskidzkiej (słynny „Rzym”) oraz właśnie w Jeleśni. Karczma stała przy popularnym miejscu targowym, leżącym na szlaku kupieckim, który łączył ziemię żywiecką ze znajdującą się po drugiej stronie Beskidu Żywieckiego krainą Orawa, należącą do Górnych Węgier. Legendy, które miały zapewne dodać miejscu prestiżu, mówią o przeniesieniu stropu do karczmy z krakowskich Sukiennic. Bywali tutaj beskidzcy zbójnicy - jak choćby sławny w tutejszych okolicach Proćpak. W wieku XIX miał miejsce generalny remont i rozbudowa karczmy. Z tych właśnie czasów pochodzi m.in. charakterystyczny ganek. Będąc w drugiej połowie XIX w. własnością arcyksięcia Habsburga, obiekt trafił ostatecznie w ręce rodziny Witków z Jeleśni. Karczma została uszkodzona w czasie II wojny przez pocisk artyleryjski, co spowodowało konieczność kolejnego remontu. Działająca obecnie w jeleśniańskiej karczmie restauracja reklamuje się m.in. potrawami gdzie indziej nieznanymi. Urządza się tu także imprezy z muzyką góralską w stylowej, regionalnej oprawie.
Linia obrony Krzyżowa-Przyborów
Zapraszam na dawkę informacji o okolicznych atrakcjacjh, ciekawostkach,
Linia obrony Krzyżowa-Przyborów – polskie umocnienie obronne w rejonie Beskidu Żywieckiego, zbudowane przed II wojną światową. Celem budowy tych umocnień miała być ochrona granic II RP przed agresją III Rzeszy. Miały bronić drogi z Przełęczy Glinne w kierunku Żywca[1][2].
Pasmo Jałowieckie
Jałowiec (1111 m n.p.m.[1]) – szczyt Pasma Przedbabiogórskiego, które według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego należy do Beskidu Makowskiego[3]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych często Pasmo Przedbabiogórskie dzieli się na Grupę Mędralowej, Pasmo Solnisk i Pasmo Jałowieckie, wszystkie zaliczając do Beskidu Żywieckiego[4][5]. W kwestii wysokości od lat panuje nieporozumienie. Geodeci umieścili punkt pomiarowy nieco poniżej szczytu, na wysokości 1110,9 m, w związku z tym wszystkie źródła zgodnie podają wysokość 1111 m (zob. np.[6][7][5]). Na dokładnej mapie topograficznej widać jednak, że szczyt leży powyżej poziomicy 1112,5 m[1].
Babia Góra
Babia Góra (słow. Babia hora) – masyw górski w Paśmie Babiogórskim należącym do Beskidu Żywieckiego w Beskidach Zachodnich[1] (według słowackiej terminologii są to Oravské Beskydy)[2]. Najwyższym szczytem jest Diablak (1725 m[3], według Geoportalu 1722,9[4], niem. Teufelspitze, czyli Diabelski Szczyt), często nazywany również Babią Górą, jak cały masyw. Jest najwyższym szczytem Beskidów Zachodnich i poza Tatrami najwyższym szczytem w Polsce, drugim co do wybitności (po Śnieżce). Zaliczany jest do Korony Gór Polski[5].
Pilsko
Pasmo Mędralowej
Pilsko (słow. Pilsko) – szczyt w Beskidzie Żywieckim. Znajduje się w Grupie Pilska. Często nazwą Pilsko obejmuje się nie tylko jego główną kulminację (1557 m), w całości leżącą po stronie słowackiej, ale również cały masyw. Według słowackiej regionalizacji są to Beskidy Orawskie (Oravské Beskydy)[1].
Jest drugim po Babiej Górze co do wysokości szczytem w Beskidzie Żywieckim.
Pasmo Mędralowej lub Grupa Mędralowej – pasmo górskie położone w Beskidach Zachodnich na pograniczu polsko-słowackim, pomiędzy masywami Pilska i Babiej Góry, którego najwyższym szczytem jest Mędralowa (1169 m)[1]. W szeroko rozpowszechnionym podziale fizycznogeograficznym Polski autorstwa Jerzego Kondrackiego, w poprzek pasma (przez przełęcz Głuchaczki) przebiega granica między Beskidem Żywieckim i Makowskim[2]. Sporo publikacji, w tym przewodniki turystyczno-krajoznawcze[1], mapy turystyczne[3], jak i niektóre monografie geograficzne[4], przyporządkowuje jednak Pasmo Mędralowej w całości do Beskidu Żywieckiego.
Offowka
Moczarki, Przyborów
34-330
Strona www stworzona w kreatorze WebWave.